Piołun

Piołun, znany również jako bylica piołun (nazwa łacińska Artemisia absinthium), jest wieloletnią rośliną zielną należącą do rodziny astrowatych (Asteraceae). Roślina ta jest szeroko rozpoznawalna dzięki swojemu intensywnie gorzkiemu smakowi oraz charakterystycznemu, srebrzystoszaremu owłosieniu liści.
Dorasta zazwyczaj do wysokości około 60-100 centymetrów. Posiada pierzastosieczne liście i drobne, żółte kwiaty zebrane w koszyczki, które tworzą wiechowate kwiatostany. Piołun rośnie dziko w Europie, Azji i Afryce Północnej, ale został również zawleczony do Ameryki Północnej.
W Polsce jest rośliną pospolitą. Jego zapach jest silny i aromatyczny. Surowcem zielarskim jest głównie ziele piołunu (Absinthii herba), czyli kwitnące szczyty pędów wraz z liśćmi, zbierane na początku okresu kwitnienia.

Substancje czynne

Za specyficzne właściwości piołunu odpowiada bogaty skład chemiczny.
Kluczowe substancje to: gorycze sekoirydoidowe głównie absyntyna, która nadaje roślinie ekstremalnie gorzki smak i pobudza wydzielanie soków trawiennych.Olejek eteryczny zawierający między innymi tujon (alfa- i beta-tujon), tujol, azuleny (chamazulen). Tujon jest związkiem o potencjalnym działaniu toksycznym, zwłaszcza na układ nerwowy, dlatego jego zawartość w preparatach z piołunu jest istotna i wymaga kontroli.
Flawonoidy takie jak artemetyna, które wykazują działanie przeciwutleniające i przeciwzapalne. Garbniki nadające roślinie właściwości ściągające. Kwasy organiczne, sole mineralne i inne związki.

Zastosowanie Piołunu
Piołun ma długą historię zastosowań w medycynie ludowej i tradycyjnym ziołolecznictwie.
Jego główne kierunki działania to:

1. wspomaganie trawienia
   Piołun jest klasycznym przykładem surowca goryczowego (amarum). Jego gorzki smak silnie stymuluje wydzielanie śliny, soku żołądkowego, żółci oraz soku trzustkowego. Dzięki temu poprawia apetyt, ułatwia trawienie tłuszczów i białek, łagodzi objawy niestrawności, uczucia pełności w żołądku oraz wzdęć.
   Tradycyjnie stosuje się go przed posiłkami w celu pobudzenia apetytu lub po posiłkach dla wsparcia procesów trawiennych.Działanie żółciopędne i żółciotwórcze Pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu wątroby i pęcherzyka żółciowego, usprawniając przepływ żółci.
2. Działanie przeciwpasożytnicze
   Piołun był historycznie używany jako środek do zwalczania pasożytów wewnętrznych takich jak owsiki czy glisty ludzkie. Działanie to przypisuje się głównie tujonowi i innym składnikom olejku eterycznego. Należy jednak podkreślić, że obecnie dostępne są skuteczniejsze i bezpieczniejsze leki przeciwpasożytnicze, a stosowanie piołunu w tym celu powinno odbywać się z dużą ostrożnością i najlepiej pod kontrolą specjalisty.
3. Działanie odkażające i przeciwzapalne
   Olejek eteryczny wykazuje pewne właściwości antybakteryjne i przeciwgrzybicze. Zewnętrznie napary bywają stosowane do przemywania trudno gojących się ran, choć należy zachować ostrożność ze względu na możliwość podrażnień. Produkcja alkoholi Piołun jest najbardziej znany jako kluczowy składnik absyntu, mocnego alkoholu popularnego w XIX i na początku XX wieku. Był również składnikiem innych wermutów i likierów ziołowych.

Sposoby stosowania

Piołun można stosować na kilka sposobów, zawsze pamiętając o ostrożności i krótkim czasie kuracji. 

1. Napar - jest to najczęstsza forma stosowania. Zazwyczaj przygotowuje się go zalewając 1 łyżeczkę suszonego ziela piołunu (około 1-1,5 g) szklanką (około 200 ml) wrzącej wody. Napar należy parzyć pod przykryciem przez 10-15 minut, a następnie przecedzić. Pije się go zazwyczaj małymi porcjami.
2. Nalewka - Piołun można również stosować w postaci nalewki alkoholowej (Tinctura Absinthii). Nalewki często dostępne są w aptekach lub sklepach zielarskich. Dawkowanie nalewki jest inne niż naparu i należy ściśle przestrzegać zaleceń producenta lub lekarza/farmaceuty. Zazwyczaj stosuje się kilkanaście kropli rozcieńczonych w wodzie.
3. Suszone ziele - w niektórych przypadkach stosuje się sproszkowane ziele w kapsułkach, jednak ta forma jest mniej popularna w tradycyjnym użyciu domowym.

Dawkowanie

Dawkowanie piołunu musi być bardzo ostrożne ze względu na obecność tujonu. Nie ma jednoznacznych, oficjalnych wytycznych co do dawkowania dla wszystkich, ale tradycyjnie przyjmuje się:
Napar Pić 1/2 do 1 szklanki naparu dziennie, podzielone na 2-3 porcje. Najlepiej spożywać go około 30 minut przed posiłkami w celu pobudzenia apetytu lub po posiłkach na niestrawność. Czas stosowania Kuracja piołunem powinna być krótkotrwała, zazwyczaj nie dłuższa niż 2-4 tygodnie. Dłuższe stosowanie zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Zawsze zaleca się konsultację z lekarzem lub wykwalifikowanym zielarzem (fitoterapeutą) przed rozpoczęciem stosowania piołunu, aby ustalić odpowiednią dawkę i czas kuracji, a także wykluczyć przeciwwskazania.

Przeciwwskazania

Stosowanie piołunu jest przeciwwskazane w wielu sytuacjach:

1. Ciąża i karmienie piersią. Piołun może działać poronnie i przenika do mleka matki, co jest szkodliwe dla dziecka.
2. Wiek - nie zaleca się podawania piołunu dzieciom.
3. Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy Piołun zwiększa wydzielanie kwasu żołądkowego, co może zaostrzyć objawy.
4. Stany zapalne przewodu pokarmowego takie jak zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie jelit. Krwawienia z przewodu pokarmowego.
5. Padaczka (epilepsja) Tujon może obniżać próg drgawkowy i wywoływać napady.Ciężkie choroby wątroby lub nerek.
6. Alergia na rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae), do której należy piołun, rumianek, arnika, nagietek. Może wystąpić reakcja krzyżowa.

Skutki Uboczne i Toksyczność

Przyjmowanie piołunu, zwłaszcza w zbyt dużych dawkach lub przez zbyt długi czas, może prowadzić do poważnych skutków ubocznych, głównie związanych z toksycznością tujonu.
Nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka. Bóle głowy, zawroty głowy, niepokój. Przy przedawkowaniu lub długotrwałym stosowaniu mogą wystąpić objawy zatrucia ośrodkowego układu nerwowego takie jak drgawki, halucynacje, bezsenność, koszmary nocne, a nawet trwałe uszkodzenie układu nerwowego.Możliwe uszkodzenie wątroby i nerek przy długotrwałym nadużywaniu.

Ważne ostrzeżenie!

Piołun jest silnie działającym ziołem i nie powinien być stosowany lekkomyślnie. Ze względu na potencjalną toksyczność tujonu, należy bezwzględnie przestrzegać zalecanych dawek i krótkiego czasu stosowania. Samodzielne leczenie piołunem, zwłaszcza w celach przeciwpasożytniczych lub w przypadku poważnych dolegliwości, jest ryzykowne. Zawsze przed zastosowaniem piołunu skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, szczególnie jeśli przyjmujesz inne leki, ponieważ piołun może wchodzić z nimi w interakcje.
Podsumowując, piołun to roślina o uznanych właściwościach wspomagających trawienie, ale jej stosowanie wymaga dużej wiedzy i ostrożności.

Wakacje Zioła Witamin Warzywa Owoce Czosnek Ruch i regularna aktywność fizyczna Rumianek Obniżenie ciśnienie Aloes Mięta  Szałwia  lekarska Koper włoski Czystek Piołun Miód Suplementy diety Zdrowe odżywianie Woda i jej rola w organiźmie Zbieranie i suszenie pokrzywy Witamina D  Witamna C Witamina A Witamina K Witamina B Witamina E Minerały Znaczenie potasu w organiźmie człowieka Gotowanie w plastikowych woreczkach ryżu i kaszy Diety Mleczko pszczele a bezplodnosc Alergie Mleczko pszczele Apiterapia